Keith Richards (ur. 18 grudnia 1943 w Dartford) – brytyjski muzyk, współzałożyciel i gitarzysta zespołu The Rolling Stones, autor tekstów, sporadycznie wokalista. Urodzony w tym samym mieście co Mick Jagger, jego kolega z zespołu.Twórca muzyki większej części repertuaru grupy The Rolling Stones, a także jej wokalista (rzadziej). Jedna z najbardziej znanych postaci showbusinessu, swą grą zapewnił charakterystyczne brzmienie grupy (mocne i agresywne akordy, tzw. riffy, w które wtopiony był śpiew wokalisty). Jako jeden z pierwszych gitarzystów zaczął wykorzystywać efekty gitarowe dla wzbogacenia brzmienia (m.in. kostkę fuzz box w najsłynniejszym utworze (I Can’t Get No) Satisfaction). Chętnie grywa gościnnie z innymi wykonawcami, a także występuje jako solista; był między innymi uczestnikiem pierwszej edycji Live Aid razem z kolegą z zespołu Ronem Woodem akompaniował Bobowi Dylanowi.W 2011 roku pojawił się na 4. miejscu listy 100 największych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone
Kariera muzyczna.
W 1962 roku wraz z Mickiem Jaggerem i Brianem Jonesem zamieszkali w Fulham. Mieli także współlokatora Jamesa Phelge’a. Przyjaciele nie mieli wtedy środków do życia, utrzymywali się m.in. z drobnej kradzieży jedzenia. Przez blisko rok poświęcali dużo czasu na naukę gry na instrumentach i stworzeniu własnego stylu. Początkowo zespół The Rolling Stones miał na celu propagowanie muzyki bluesowej, zaś ich największą inspiracją była muzyka Jimmy’ego Reeda. W tym okresie zespół grał w klubach Flamingo, Ealing, Crawdaddy i Marquee. W klubie Crawddady zespół został wypatrzony przez Andrew Loog Oldhama, który zagwarantował im pierwszy kontrakt z wytwórnią Decca i nagranie w Olympic Studios. We wrześniu 1963 roku Keith Richards wspólnie z Mickiem Jaggerem napisali pierwszy autorski utwór pt. As Tears Go By. Wkrótce pisanie tekstów stało się stałym elementem pracy Richardsa i Jaggera. W swojej biografii Richards wyznaje, że najczęściej on wymyślał motyw przewodni piosenki, a Jagger dopisywał resztę tekstu. Niektóre utwory artyści pisali samodzielnie. W tym czasie Richards napisał riffy i ścieżki melodyczne do wielu szlagierów zespołu, jak Paint It, Black, Angie, Sympathy for the Devil, Gimme Shelter, Jumping Jack Flash i innych. Według własnych słów, lunatykując przez sen miał nagrać na magnetofonie muzykę do utworu Satisfaction[4].
W 1967 roku był świadkiem wystąpień studentów w Rzymie.
Pod koniec lat 60. Richards zaczął eksperymentować z nowymi bądź mało znanymi efektami muzycznymi, jak np. granie na otwartym stroju gitary. Wystąpił też w kilku filmach dot. zespołu.
W latach 80. rozpoczął udaną karierę solową w odpowiedzi na płyty wydawane przez Micka Jaggera, wydał łącznie dwa wysoko oceniane przez krytyków albumy studyjne oraz jeden koncertowy. Gościnnie wystąpili Sarah Dash, Steve Jordan oraz Waddy Wachtel.
W 2007 roku, gościnnie zagrał w filmie Piraci z Karaibów: Na krańcu świata (2007) kapitana Teague Sparrowa. Zgodził się również na tę samą rolę w filmie Piraci z Karaibów: Na nieznanych wodach (2011). W 2011 wydał autobiografię Life (ISBN 978-0-316-03441-8), czym na nowo zaostrzył swoje stosunki z Mickiem Jaggerem
Dyskografia solowa
- Talk Is Cheap (1988)
- Live at the Hollywood Palladium, December 15, 1988 (1991)
- Main Offender (1992)
- Crosseyed Heart (2015)
/Źródło/ Wikipedia
